Destylarnia położona jest na południowo-wschodnim brzegu wyspy w cieśninie Sound of Islay, w odległości około 31 kilometrów od Port Ellen. Nazwę „Caol ila” tłumaczy się jako „cieśnina Islay”, a jej prawidłowa wymowa to „kul ila” – tak przynajmniej podaje oficjalna strona internetowa producenta, co powinno w zasadzie rozwiać wszelkie wątpliwości. Mimo to, sposobów artykulacji tej nazwy słyszałem już co najmniej kilka i co ciekawe, nawet Szkoci nie byli ze sobą zgodni w tej materii :)
Gorzelni wybudowana została w 1846 roku przez Hectora Hendersona, właściciela legendarnej destylarni Littlemill z Lowlands. Produkcja na wyspie nie szła jednak za dobrze i 8 lat później nierentowny biznes wszedł w posiadanie Normana Buchanana, który na sąsiedniej wyspie prowadził gorzelnię Isle of Jura. W 1863 roku zakład został przejęty przez firmę Bulloch Lade & Co z Glasgow, która rozbudowała i zmodernizowała destylarnię oraz wybudowała molo przy którym mogły cumować parowce transportujące beczki z whisky.
W 1927 roku gorzelnię przejął koncern Distillers Company Limited, który 47 lat później ponownie ją rozbudował. Zburzono stare budynki (m.in. słodownię) i postawiono w ich miejsce nowe, zachowując jedynie magazyn oraz zwiększono liczbę alembików z dwóch do sześciu. Od tej pory destylarnia stała się największą na Islay. W 1986 roku Caol Ila stała się częścią koncernu United Distillers, który w 2002 roku przekształcił się w Diageo.
Podobnie jak w przypadku Lagavulin (drugiej destylarni na wyspie należącej do Diageo), jęczmień do produkcji whisky w całości pochodzi ze słodowni w Port Ellen. Większość (ok. 90%) wyprodukowanego w Caol Ila destylatu przeznaczana jest do zestawiania blendów znajdujących się w portfolio Diageo: Bell’s, Johnnie Walker, J&B oraz White Horse.
Gorzelni wybudowana została w 1846 roku przez Hectora Hendersona, właściciela legendarnej destylarni Littlemill z Lowlands. Produkcja na wyspie nie szła jednak za dobrze i 8 lat później nierentowny biznes wszedł w posiadanie Normana Buchanana, który na sąsiedniej wyspie prowadził gorzelnię Isle of Jura. W 1863 roku zakład został przejęty przez firmę Bulloch Lade & Co z Glasgow, która rozbudowała i zmodernizowała destylarnię oraz wybudowała molo przy którym mogły cumować parowce transportujące beczki z whisky.
W 1927 roku gorzelnię przejął koncern Distillers Company Limited, który 47 lat później ponownie ją rozbudował. Zburzono stare budynki (m.in. słodownię) i postawiono w ich miejsce nowe, zachowując jedynie magazyn oraz zwiększono liczbę alembików z dwóch do sześciu. Od tej pory destylarnia stała się największą na Islay. W 1986 roku Caol Ila stała się częścią koncernu United Distillers, który w 2002 roku przekształcił się w Diageo.
Podobnie jak w przypadku Lagavulin (drugiej destylarni na wyspie należącej do Diageo), jęczmień do produkcji whisky w całości pochodzi ze słodowni w Port Ellen. Większość (ok. 90%) wyprodukowanego w Caol Ila destylatu przeznaczana jest do zestawiania blendów znajdujących się w portfolio Diageo: Bell’s, Johnnie Walker, J&B oraz White Horse.