 |
| Longmorn 16 yo |
Longmorn 16 yo
Pracująca niedaleko Elgin Longmorn to jedna z kilkunastu gorzelni należących do francuskiego koncernu Pernod Ricard. Produkowana w niej whisky wykorzystywana jest przede wszystkim jako składnik "blendów" Chivas Regal i Royal Salute. Niewielka część butelkowana jest również jako single malt. Dostępną w latach 80. i 90. 15-latkę, w roku 2007 zastąpiła Longmorn 16 yo.
Gorzelnia powstała pod koniec XIX wieku z inicjatywy Johna Duffa (twórcy pobliskiej Glenlossie i Benriach oraz byłego menedżera Glendronach) w miejscu dawnej kaplicy Św. Marnocha - misjonarza, który w VII wieku nawracał okolicznych mieszkańców na chrześcijaństwo. Z tą legendą związana jest nazwa Longmorn, pochodząca od gaelickiego "Lhanmorgund" i tłumaczona jako "miejsce świętego człowieka".
Kiedy wydawało się, że uruchomiony w 1894 roku zakład z powodzeniem wejdzie w kolejne stulecie, rynek whisky dotknął niespodziewany kryzys wywołany przez braci Pattison (tzw. Pattison Crash). Upadek należącej do nich firmy pociągnął za sobą bankructwa ich partnerów handlowych, wśród których był m.in. Duff. W roku 1899 destylarnię przejął John R. Grant, który wraz ze swoimi synami zarządzał nią przez kolejnych 7 dekad.
W międzyczasie praktykę odbył tutaj anonimowy wówczas Masataka Taketsuru - późniejsza legenda japońskiej whisky, założyciel gorzelni Miyagikyo i Yoichi, przy budowie której wzorowano się właśnie na Longmorn. Początek lat 70. ubiegłego wieku to okres wciąż rosnącej koniunktury, na jej fali destylarnia staje się własnością spółek Hill, Thompson & Co oraz The Glenlivet & Glen Grant Distilleries i wkrótce zostaje rozbudowana.
W roku 1978 zakład odkupuje kanadyjski koncern Seagram i zarządza nim przez następne 23 lata. Po tym czasie Longmorn trafia w ręce Pernod Ricard. Obecnie może ona produkować ok. 4,5 mln litrów spirytusu rocznie (mniej więcej tyle samo co Tormore). Na jej wyposażeniu znajduje się 8 relatywnie niskich alembików, których szeroka szyja sprzyja otrzymywaniu "ciężkiego" i bogatego new make'a.
Jeszcze do niedawna jedynym "maltem" w ofercie gorzelni była opisywana wersja 16-letnia, zestawiana z destylatów starzonych głównie w beczkach po bourbonie, z dodatkiem tych po sherry, zabutelkowanych bez filtracji na zimno z mocą 48%. W 2016 roku portfolio Longmorn uzupełniły dodatkowo wersje Distiller's Choice, 23 yo oraz odświeżona 16 yo.
Zapach: świeży, korzenny, z aromatami zielonych jabłek oraz gruszek, limonek, grejpfrutów, cytrynowych landrynek, śliwek w czekoladzie, wanilii, miodu, karmelu, imbiru, gałki muszkatołowej, tytoniu oraz dębu
Smak: na początku lekko pikantny, później słodszy z nutami miodu, wanilii, jabłek, cytrusów, potem jednak znowu pieprzny, z nutami orzechów i dębu
Finisz: średnio-długi, ziemisty z posmakiem ziół, jabłek oraz dębu
Moja ocena: 4,5/10
Opisywana Longmorn 16 yo to whisky z pazurem, aczkolwiek dość nierówna. W zapachu jest intensywna i na pewno niestandardowa, momentami imponuje bogactwem aromatów. W smaku i na finiszu jest z kolei zdecydowanie uboższa. Chwilami sprawie niestety wrażenie zbyt gorzkiej i nieco dębowej. Ciekawostką jest to, że 16-letni single cask Distillery Reserve Collection, mimo zdecydowanie większej mocy, wydaje się być zdecydowanie mniej agresywny, czyżby lepsze beczki?
Moja ocena: 4,5/10
Opisywana Longmorn 16 yo to whisky z pazurem, aczkolwiek dość nierówna. W zapachu jest intensywna i na pewno niestandardowa, momentami imponuje bogactwem aromatów. W smaku i na finiszu jest z kolei zdecydowanie uboższa. Chwilami sprawie niestety wrażenie zbyt gorzkiej i nieco dębowej. Ciekawostką jest to, że 16-letni single cask Distillery Reserve Collection, mimo zdecydowanie większej mocy, wydaje się być zdecydowanie mniej agresywny, czyżby lepsze beczki?
Cena: 550-750 zł
Podobne whisky: Tamdhu 15 yo | Tormore 15 yo | Bladnoch 15 yo
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz