 |
| Inchgower 12 yo 1980's |
Destylarnia: Inchgower | Region: Speyside | Gatunek: Single malt OB | Moc: 40% | Nota: 5
Założona w 1871 roku Inchgower to jedna z tych destylarni, które nie cieszą się raczej zbyt dużą rozpoznawalnością. Jej produkcja ukierunkowana jest bowiem głównie na potrzeby "blendów" (m.in. Johnnie Walker oraz Bell's). Nie oznacza to bynajmniej, iż tutejsza whisky niczym się nie wyróżnia, wręcz przeciwnie - destylat z Inchgower charakteryzuje się specyficzną korzennością i nietypowym jak na Speyside zasoleniem.
Gorzelnia początkowo działała w Cullen jako Tochineal Distillery. Do obecnej lokalizacji, czyli portowego miasteczka Buckie, została przeniesiona w roku 1871 z inicjatywy ówczesnego właściciela Alexandra Wilsona i znajdowała się w rękach jego potomków przez niemal 6 kolejnych dekad. Wtedy to, na skutek recesji zbankrutowała. Przed rychłym zamknięciem uchroniła ją miejscowa Rada Miejska, która na jej zakup wyłożyła sumę 1000 funtów.
Inwestycja zwróciła się już po kilku latach. W roku 1936, za sumę ponad trzykrotnie wyższą Inchgower sprzedano firmie Arthur Bell & Sons (ówczesnemu właścicielowi Dufftown i Blair Athol). Tutejsza whisky stała się wkrótce jednym z istotnych składników popularnego "blenda" Bell's. Obecnie destylarnia należy do brytyjskiego koncernu Diageo i jest wyposażona w 4 alembiki mogące produkować ok. 3,2 mln litrów spirytusu rocznie.
Założona w 1871 roku Inchgower to jedna z tych destylarni, które nie cieszą się raczej zbyt dużą rozpoznawalnością. Jej produkcja ukierunkowana jest bowiem głównie na potrzeby "blendów" (m.in. Johnnie Walker oraz Bell's). Nie oznacza to bynajmniej, iż tutejsza whisky niczym się nie wyróżnia, wręcz przeciwnie - destylat z Inchgower charakteryzuje się specyficzną korzennością i nietypowym jak na Speyside zasoleniem.
Gorzelnia początkowo działała w Cullen jako Tochineal Distillery. Do obecnej lokalizacji, czyli portowego miasteczka Buckie, została przeniesiona w roku 1871 z inicjatywy ówczesnego właściciela Alexandra Wilsona i znajdowała się w rękach jego potomków przez niemal 6 kolejnych dekad. Wtedy to, na skutek recesji zbankrutowała. Przed rychłym zamknięciem uchroniła ją miejscowa Rada Miejska, która na jej zakup wyłożyła sumę 1000 funtów.
Inwestycja zwróciła się już po kilku latach. W roku 1936, za sumę ponad trzykrotnie wyższą Inchgower sprzedano firmie Arthur Bell & Sons (ówczesnemu właścicielowi Dufftown i Blair Athol). Tutejsza whisky stała się wkrótce jednym z istotnych składników popularnego "blenda" Bell's. Obecnie destylarnia należy do brytyjskiego koncernu Diageo i jest wyposażona w 4 alembiki mogące produkować ok. 3,2 mln litrów spirytusu rocznie.
Jedyną aktualnie dostępną wersją tutejszej single malt jest opisywana już przeze mnie 14-latka wchodząca w skład popularnej serii Flora & Fauna. W latach 70. i 80. Inchgower pojawiał się na rynku jako whisky 12-letnia. Dzisiaj pod lupę wezmę edycję opatrzoną dość wymownym hasłem "From the House of Bell's", zabutelkowaną na potrzeby mediolańskiego importera Ghirlanda S.p.A.
Zapach: ziołowy, mineralny, żywiczny, z aromatami cytrusów, mentolu, zielonych gruszek, miodu, siana, suszonych moreli, wosku, pasty do mebli, skory, tytoniu, orzechów, zakurzonych książek oraz subtelnego dymu w tle
Smak: ziołowy, z nutami wosku, cytrusów, imbiru, mentolu oraz dębu z delikatną nutą torfu i soli w tle
Finisz: średnio-długi, ziołowy i lekko dymny
Moja ocena: 5/10
Oficjalny Inchgower 12 yo z przełomu lat 70. i 80. w zapachu zaskakuje bogactwem i intensywnością aromatów - zresztą jak większość starych whisky. Mimo tego, że w pozostałych aspektach nie jest aż tak wielowymiarowy i miejscami sprawia wrażenie nieco "wodnistej", to na tle obecnych "speysiderów" na pewno pozytywnie się wyróżnia.
Cena: 700-900 zł
Podobne whisky: Balvenie 10 yo Founders Reserve 1980's | Dufftown-Glenlivet 10 yo 1980's | Glen Grant 10 yo 1970's | Glendronach 12 yo 1980's | Glendullan 12 yo 1980's | Glenlivet 12 yo 1980's | Linkwood 12 yo 1970's | Oban 12 yo 1980's
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz